“Təməlindən bu uşağı yerli səhiyyə bu günə saldı. Doğum evində həkimlər əllərindən saldı, beyni zədələndi, düzgün aparılmayan müalicələr serebral iflicin yaranmasına səbəb oldu. Sonra da xəstəliyinə görə Əlillərin Bərpa Mərkəzinə aparıb-gətirdik, orada da idman hərəkətləri etdirərkən ehtiyatsız davranış nəticəsində obması çıxdı, bizdən gizlətdilər. Nəticədə uşağımız əlil arabasına məhkum oldu”.

Binə qəsəbəsində yaşayan Dilşad Fərəcova danışır ki, 13 yaşlı oğlu Fəridin omba çıxığı var. Fərid fiziki inkişaf etdikcə, omba çıxığının fəsadları da artır. Fəridin ailəsi onun əməliyyatı üçün pul tapa bilmir.

“Evimiz vardı, satdıq, pulunu uşağın müalicələrinə xərclədiq. Sapsağlam uşağın beynini doğulan gündən zədələyib qucağımıza verdilər, etdiklərini də gizlətdilər, vaxtında problemi bizə demədilər ki, müalicə etdirdək, serebral iflicə çevirdi. Bu da yetmədi, Əlillərin Bərpa Mərkəzində şikəst eləyib ikinci dəfə ürəyimizə dağ çəkdilər. Uşağın bud çanağını çıxarıblar, sonrakı müalicələr də fayda vermədi, çanağı yerinə oturda bilmədilər. Ya əlil arabasındadır, ya da yerdə sürünür. Orqanizmi inkişaf etdikcə, ombadan çıxmış ayaq yuxarı çəkilir, yuxarı çəkildikcə qabırğaları, digər orqanları sıxır, nəfəs alması çətinləşir. Uşağın bir ayağı o qədər yuxarı çəkilib ki, bir ayağı qısa, digər ayağı uzundur. Və yaşının üstünə yaş gəldikcə, ayaq qısala-qısala gedir,”- ana danışır.
Dilşad Fərəcova deyir, Fərid uzun müddət qeyd olunan tibb müəssisələrinə müalicə üçün aparılsa da, faydası olmayıb. Onun iddiasına görə, hətta satdıqları evin pulunu da elə bu xəstəxanaların yolunda xərcləyiblər. Ev şəraitində uzunmüddətli masajlara da əl atıblar, müsbət nəticəsi olmayıb. Fərəcovlar ailəsi Fəridi sağlamlığına qovuşdurmaq üçün xeyli çalışsa da, sonda yerli səhiyyədən əlini üzərək onun şəfasını xarici səhiyyədə axtarmağa başlayıblar. Bir neçə ölkədə onun həm beyin, həm də çanaq sümüyünün əməliyyatı üçün klinikalar da tapıblar. Ancaq qiymətlərin bahalığı ailəni məyus edib. Nəhayət, ailə İstanbulda Acıbadem xəstəxanası üzərində dayanıb:

“Baxdıq ki, araşdırdığımız xəstəxanalar arasında nisbətən o xəstəxanada əməliyyatlar ucuz başa gəlir. İki əməliyyata görə təxminən 60 min manat edir. Ancaq iş orasındadır ki, bizdə o pul da yoxdur. Mehriban xanım Heydər Əliyev Fondunun prezidenti olanda da, Birinci vitse-prezident olandan sonra da ona dəfələrlə müraciət etmişik. Mehriban xanıma yazdığımız məktub Səhiyyə Nazirliyinə göndərilir, Səhiyyə Nazirliyi də bu işə boyun olmur, bir parça göndəriş kağızı verir, Travmatologiya İnstitutunda Elşən həkim var, onun üstünə göndərir, o da hər dəfə deyir, mən hara qədər bacardım, müalicə elədim, bu əməliyyat mənlik deyil. Səhiyyə Nazirliyi həkimin görə bimədiyi işi onun üzərinə zorla qoyur ki, etməlisən, vəssalam…”

“Fəridin gələcəyi üçün çox narahatıq. Uşağın çanaqdan çıxmış budu sürətlə yuxarı qalxır. Uşağın ağrıları, əziyyətləri günbəgün artır. Əlimiz heç yerə çatmır, o ağrı çəkəndə biz vicdan əzabı çəkirik. Elə vaxt olur ki, oturub hönkür-hönkür ağlayırıq. Fərid əlil arabasına nifrət edir, arabaya oturdanda çırpınır ki, onu arabadan qaldıraq. Atası işdə olur, mənim Fəriddən başqa iki övladım da var, onlarla yetərincə məşğul ola bilmirəm. Çünki Fərid arabadan imtina edəndə məcbur oluram ki, onu özüm arxama alıb evdə gəzdirim. Belimdə yırtıqlar əmələ gəlib, inanın ki, günün çox hissəsini belimin ağrısını çəkə-çəkə Fəridi o otaqdan bu otağa belimdə daşıyıram. Onun yerdə sürünməyini görməmək üçün belimdə daşımağa məcburam. Olduqca məşəqqətli bir həyat sürürük. Fərid daha çox inciyir”.

Dilşad xanım deyir, həyat yoldaşının aylıq qazancı vur-tut 600 manatdır. Bu gəlirlə 5 nəfərlik ailə zorla dolanır. Üstəlik, həm ananın, həm də ailədəki digər azyaşlının səhhətində problemlər var, ailəyə gələn aylıq qazancın bir hissəsi həm də onların dərmanına, müalicəsinə xərclənir. Ailənin ümidi xeyirxah insanlaradır. Dilşad xanım durumu hər gün bir az da ağırlaşan 13 yaşlı Fəridin həyatının xilas olması üçün xeyirxah insanlardan imdad umur.