“Əvvəllər heç olmasa zənglərimə cavab verirdilər, ümid verirdilər, indi mən zəng vuranda telefonlarını söndürürlər. Anlamırlar ki, onkoloji xəstəliyim dərinləşdikcə, ölümüm də tezləşir. Sanki səbirsizliklə ölməyimi gözləyirlər ki, bir zabitin müalicə xərclərindən qurtulsunlar”.

İstefada olan mayor Ceyhun Salmanovun 39 yaşı var. 2001-ci ildə Heydər Əliyev adına Ali Hərbi Məktəbi bitirib. İki övlad atasıdır. Müdafiə Nazirliyinin 15-ə yaxın hərbi müəssisələrində 22 il qüsursuz qulluq edib. 2004-cü ildə Füzulinin Qazaxlar kəndində döyüş tapşırığını yerinə yetirərkən açıq kəllə-beyin travması və baş-beyin silkələnməsi hərbi travmaları alıb. Uzun müddət müalicə olunduqdan sonra yenə Müdafiə Nazirliyinin tərkibindəki müəssisələrdə (hərbi komissarlıq və sair) çalışıb. Sonuncu iş yeri Heydər Əliyev adına Ali Hərbi Məktəbi olub. İkinci qrup hərbi əlil, müharibə veteranıdır. İgidliyə görə medalla təltifi var. Ötən ilin martında səhhətində yaranan problemlərə görə Mərkəzi Hərbi Hospitala müraciət edib. Qasıq linfa düyünlərinin şişməsi diaqnozu ilə əməliyyat olunub. Mərkəzi Hospitalı anaplastik karsinoma metastası diaqnozu ilə tərk edib. Müalicə üçün Gülhanə Hərbi Tibb Akademiyasına göndərilməyə görə işlədiyi məktəbdən sənədləri toplanaraq Müdafiə Nazirliyinin Tibb Baş İdarəsinə və Döyüş Hazırlığı Baş İdarəsinə göndərilib. Daha sonra özü də həmin idarələrə dəvət olunub və bildirilib ki, hərbçi olduğuna görə onun bütün müalicələrini dövlət qarşılayacaq.

“Müalicə xərclərimdən qurtulmaq üçün ölməyimi güdürlər”

“Söz verdilər ki, məni tezliklə Gülhanə Hərbi Tibb Akademiyasına göndərəcəklər. Ancaq hələlik Gülhanəyə müalicəyə göndərilənlərin uzun növbəsi var. Mənimçün dekabr ayına növbə təyin etdilər. Mən də o vaxta qədər özüm qohumların, dostların köməkliyi ilə birtəhər öz müalicələrimlə məşğul oldum. Dekabr ayı başa çatanda əlaqə saxladım. Bildirdilər ki, ilin sonu olduğuna görə növbəmi təzə ilin yanvar ayına keçiriblər. Yanvar ayı da başa çatdı, yenə əlaqə saxladım, bu dəfə dedilər, fevralda mütləq göndərəcklər. Fevraldan isə mənə verdikləri telefonlar söndürülüb, nazirliyə də gedirəm, heç kəs ortaya çıxıb bir kəlmə söz demir. Özləri onkoloji xəstə diaqnozu qoyublar, vəziyyətim günbəgün ağırlaşır, ayaqlarım tutulur, yerimə qabiliyyətimi itirirəm, anladığım odur ki, ölümümü gözləyirlər, ölüm, müalicə xərclərimdən qurtulsunlar. Elə davranırlar ki, sanki dövlətin zabitinin müalicə xərclərini şəxsi ciblərindən çəkirlər,”- Ceyhun Salmanov deyir.

“Nə nazirlə, nə də müavinləriylə görüşə bilirəm”

Ceyhun Salmanov dəfələrlə müdafiə naziri və ya onun müavinləri ilə görüşməyə cəhd edib, ancaq alınmayıb:

“Sağlamlığımızı ortalığa qoymuşuq, illərlə xidmət etmişik, igidliyə görə mükafatlandırılmışıq, xəstəlik tapmışıq, gəl ki, nazirimizlə üzbəüz dayanıb dərdimizi deməyə imkan vermirlər. Mən inanıram ki, nazirimiz dərdimi bilmir, aşağıda oturanlar hər şeyi ört-basdır edir, səsimiz gedib nazirə çatmır. Bu gün əlil zabitinə sahib çıxmayanlar sabah öləndən sonra o zabitin övladlarına da sahib çıxmayacaq… Mənim müalicəmi dövlət qarşılamalıdır. Mən niyə dostdan, qohumdan yardım gözləməliyəm? 40 yaşım yoxdur, yeriyə bilmirəm, ayaqlarım günbəgün şişir, mən canımla əlləşirəm, bu boyda dövlətin Müdafiə Nazirliyi kimi ciddi qurumu mənimlə telefon-telefon oyunu oynayır. Zabir zəng vurur dərdini desin, müalicənin vaxtını dəqiqləşdirsin, üzünə telefonu sönndürürlər”.

“Sanki qəsdən edirlər…”

Ceyhin Salmanov hesab edir ki, onkoloji xəstələrin dövlət hesabına müalicəsini qəsdən ləngidirlər:

“Bu xəstəlik ölümə aparır. Ancaq vaxtında olunan tibbi müdaxilə nəticəsində 10-15 il həyatda qalmaq mümkündür. Mən də imkan daxilində həyatda qalıb balalarımı böyütmək istəyirəm. Yadınızdadırsa, zabit yoldaşım, polkovnik-leytenant Əlyaz Mirzəyevin də Gülhanəyə göndərilməsini ləngitdilər, o qədər gec göndərdilər ki, Gülhanədə müalicəsinin ikinci həftəsində dünyasını dəyişdi. Halbuki, xəstəlik aşkar olunan kimi göndərilsəydi, indi həyatda qalmışdı. Onkoloji xəstəlik sürətlə irəliləyir, belə xəstəni necə növbədə saxlamaq olar axı? Necə yəni, get, aylarla gözlə, növbən çatanda göndərərik, hələ üstəlik, növbənin vaxtını hər dəfə uzat, sonra da telefonu söndür və xəstəni nazirliyə yaxın buraxma…”

Ceyhun Salmanovun başqa sosial problemləri də var. Məsələn, onun yaşamağa evi yoxdur və mənzil növbəsinə dayanmaq üçün Xətai Rayon İcra Hakimiyyətinə müraciət etsə də, növbəyə götürülməyib. Onkoloji xəstə olan Ceyhun Salmanovsa evsiz-eşiksiz övladlarının gələcəyi üçün narahatdır.