Türklərin və türkdilli xalqların yaşadıqları bir çox ölkələrdə dekabr ayının 21 və 22-si gecələri böyük şadyanalıqla qeyd olunur. Lap qədim dövrlərdə türklər 21 dekabırı Yeni il kimi yəni təzələnmək, Çiləyə çıxmaq kimi qarşılayardılar.

Türk və qədim yunan mənbələrində “kara”, “qara” sözləri “qaranlıq” və “böyük” mənasını daşıyır. Buna görə də bu gün macarların dilində işlədilən “karaçon” sözü, daha çox günün tez qaralması, qaranlığın artması, gecənin tez düşməsi ilə əlaqədardır. Qədim balkar dilində də də “karaçon” sözü işlədilməkdə idi. Yalnız buradakı türklər slavyanlaşmağa başlayandan sonra, onların leksikonundan və həyat tərzindən “karaçon” sözü və adəti yavaş-yavaş çıxmağa başladı. Macarların qədim mənbələrində və folklorlarında göstərilir ki,qədim macarlar 21-22 dekabr günlərində böyük tonqallar qalayıb Güdüzün Gecə ilə bərbərləşməsinin –Kara tun bayramını xüsusi coşqu ilə qeyd edərlərmiş. Həmin uzun gecəni heç kəs yatmaz, qaladıqları tonqalın ətrafına yığışıb, işığın qaranlığa qalib gəldiyini, səhərin açıldığını gözləyərmişlər. Onların Günəşin yenidən doğmasını, şəfəqlərinin yayılmasını canlanma kimi bayram edərdilər. Bu bayram onlarda işıq və ümid ənənəsi idi.

Ötən gecə Bakıda Jurnalist binalarının sakinləri də Böyük Tonqal qalayaraq Kara TUN bayramını qeyd ediblər. Uşaqlar və böyüklər əl-ələ tutaraq bayram tonqalının ətrafında yallı gedib, şer söyləyib, Tanrıdan Vətən üçün xoş arzular diləyiblər. Folklorşünas alim Ənvər Çingizoğlu və türk adət-ənənələri və irsni araşdıran jurnalist Aida Eyvazlı ocaq, tonqal, birlik, Çilə bayramları haqqında tonqal başına yığılanlara məlumat veriblər.

Hər kəsin ənb ümdə arzusu ən böyük tonqalları QARABAĞDA- bizim üçün, nəfəsimiz və ruhumuz üçün darıxan yurdlarda yandırmaq olub.