Erməni “tarixşünasları” Qarabağ bölgəsində baş verən son hadisələr fonunda sevincdən əllərini ovuşdururlar. İlk baxışdan bu, cəfəngiyatdır. Ermənilər “qaniçən” azərbaycanlıların “dinc, həlim” soydaşlarına qarşı törətdikləri “erməni soyqırımı - 2”-yə necə sevinsinlər?

Hər şey çox sadədir. Bu, əsas şərəf və qürur mənbəyinin - “soyqırımı – 2”-yə veriləcəyi müasir tarixə dair minlərlə nüsxə kitab nəşr etmək, bir qalaq kağız yazmaq üçün daha bir tarixi şansdır. Təzə “genosid”, özü də bu dəfə azərbaycanlıların ifasında. Və kitablarda təqdim olunan bu “etibarlı faktlar” onlara xeyli gəlir gətirəcək. Xoşbəxt olmaq üçün ortada hər şey var.

21-ci əsrin erməni tarixçiləri yaxşı başa düşürlər ki, 1915-ci ildə Osmanlı İmperiyasında baş vermiş “erməni soyqırımı” haqqında mif kifayət qədər köhnəlib və kiflə örtülüb. Və mifləri qidalandırmaq lazımdır. Yalanlar nə qədər çox olarsa, nəinki hadisələrin şahidləri, hətta gələcək nəsillər də buna bir o qədər tez inanar.

2023-cü ilin 20 sentyabr günü Azərbaycan tarixinə “Miatsum” layihəsinin son və dönməz iflası tarixi kimi düşəcək. 44 günlük müharibə zamanı aldanan erməni ideyasına sarsıdıcı zərbə vuruldu, lakin “Miatsum ilanı” ölmək üzrə olsa da, separatçı kötük şəklində həyat əlamətlərini göstərməkdə davam etdi. O, hətta zəhər də püskürdü. Və bu zəhər onu məhv etdi.

Xunta məğlub oldu və ağ bayraq qaldırıldı. Necə deyərlər, komediyanı sonu. Azərbaycan tolerantlıq və humanizm əsaslarına sadiq qalaraq, sadə Qarabağ ermənilərinin bir ovuc əclafın girovu olduğunu anlayaraq, yenidən Azərbaycan cəmiyyətinə reinteqrasiya təklifi ilə çıxış edib.

Antiterror əməliyyatından sonra rəsmi Bakı Qarabağ ermənilərini humanitar yardım, ərzaq, yanacaqla təmin edir və edəcək, kommunal məsələləri həll edir. Bir sözlə, normal yaşamaq üçün lazımi şərait yaradılır.

Bununla belə, ermənilərin Qarabağdan köçü davam edir. Və burada əyləncə başlayır. Reallığın, reallıqların Azərbaycan dilində, yəni obyektivlik güzgüsündə əks olunması və xaricdəki erməni təbliğatının və anti-Azərbaycan isterikasının təhrif aynası.

Qarabağı tərk edən ermənilərlə söhbətləri əks etdirən televiziya süjetləri, internetdəki kadrlar, sosial şəbəkələr onların Azərbaycan torpaqlarını könüllü tərk etdiklərini inandırıcı şəkildə sübut edir. Heç kim onları zorlamır, öldürmür və ya çarmıxa çəkmir. Və hətta onları dirəyə də bağlamırlar.

Əgər Azərbaycanda yaşamaq istəyirsinizsə, vətəndaşlığı qəbul edin və Uca Tanrı sizin ömür müddətinizi təyin etdiyi müddətcə yaşayın. Bunu həm Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev, həm də digər rəsmi şəxslər dəfələrlə deyiblər.

Aydınlıq üçün Prezidentin köməkçisi Hikmət Hacıyevin Almaniyanın “DW” nəşrinə müsahibəsindən qısa fraqmenti təqdim edirik: “Azərbaycan heç kimi Qarabağı tərk etməyə məcbur etmir. Bu, sakinlərin şəxsi qərarıdır”.

Hikmət Hacıyenv həmçinin əlavə edib ki, “antiterror tədbirləri mülki şəxslərə və infrastruktura yönəlməyib”.

Quduz erməni təbliğatı prizmasından eyni reallıq, yuxarıda qeyd edildiyi kimi, heyrətamiz dərəcədə fərqlidir.

“Hay”çılar Azərbaycanı öz xalqının, ilk növbədə dünya ictimaiyyətinin gözündə iblis kimi qələmə vermək üçün hər cür səy göstərirlər. Erməni təbliğatçıları elə yalanlar səsləndirirlər ki, hətta Yozef Göbbelsin özü də onlarla müqayisədə vicdanlı insandır.

Qonşuların yalançı təbliğat arsenalında yeni heç nə yoxdur: etnik təmizləmə, qətl, zorlama, deportasiya və s. Təbii ki, əsas xüsusiyyət “soyqırımıdır”.

Bu köhnə yeni nağılın üç məqsədi var:

Birincisi, Azərbaycanı ləkələmək, dövlətimizi orta əsr üsulları ruhunda ermənilərə qarşı hərəkət edən barbar ölkə kimi təqdim etmək;

İkincisi, bu dalğada nəinki taleyin zərbələri ilə üzləşmiş “kasıb və imkansız” Qarabağ ermənilərinin həyatını xilas etmək üçün müxtəlif Qərb fondlarından, siyasətçilərindən və xeyriyyəçilərindən mümkün qədər çox maliyyə qoparmaq;

Üçüncüsü, bütün bu ulama gələcək üçün nəzərdə tutulub. Gələcək nəsillərin, lazım gələrsə, partlatmalı olacağı bir növ saatlı bomba.

O ki qaldı bəzi ermənilərin azərbaycanlılara məhəbbətini etiraf etməsinə (hətta biri deyirdi ki, ermənilər millət deyil), azərbaycanlılara nostalji və sair hisslər bəsləmələrinə, mən şəxsən bu hekayələrə inanmıram.

Keçən ilin 80-ci illərinin sonunda biz artıq ermənilərin “mehriban dırmığı”nı tapdaladıq. Bundan sonra yara 30 ildən çox sağalmadı. Bir dəfə xəyanət edən ikinci dəfə də edəcək. Bu, qızıl qaydadır.

Ancaq bildiyiniz kimi, hər hansı bir qaydada istisnaya da yer var. “Sülhsevər” qonşularımızla dostluq isə yalnız bir şərtlə mümkündür: faşist ideologiyasını öz başlarından çıxarsınlar. Ancaq bu, illər, onilliklər və bəlkə də, əsrlər çəkəcək. “Miatsum ilanı” ölsə də, ermənilərin beyninə “yumurta” qoymağı bacarıb... //AYNA//